Devlet ve Şehir Tiyatroları arasında gidip gelip her seferinde tiyatroya gitmeye yeniden tövbe ederken keşfetmiştim kendilerini. Bu işin zanaatı üzerine düşündükçe, tefekkür ettikçe ve sabırla kabiliyetleri incelttikçe tiyatronun nasıl da tükenmez olduğuna beni inandıran kendileri olmuştu.
Bu, memleketten ayrılmadan önceydi.
Memlekete dönünce anladım ki, Seyyar Sahne durmamış, zanaatını daha da inceltmiş, derinleştirmiş. Erdem Şenocak'ın tek kişilik Tehlikeli Oyunlar performansını seyretseydiniz siz de benim gibi düşünürdünüz.
Bıktırıcı "yokluk tespiti"ne bir tekme de Seyyar Sahne'den geliyor o zaman. Tiyatro yok, edebiyat yok, o yok bu yok falan demeyip ısrarcı sanat müteffekkirlerini ısrarla takip etmek için bir kanıt daha.
www.seyyarsahne.com
4 yorum:
Aynı sebeplerle tiyatrodan yılmış biri olarak ve tehlikeli oyunlar gibi bir eserin altından kalkilamayacagi onyargisiyla gidip izledim. Yanılmak bazen ne güzel şey.
Bir de Krek var. Berkun Oya kişisinin çekip çevirdiği. Ben hayatımda Adamlar kadar komik bir oyu izlemedim. Yangın Duası dışındaki hiçbir oyunu da birden fazla izlemedim. Santral'de şimdi de çok kısa oyunlar oynamaya başlamışlar. Bir yerleşebilsem İstanbul'a, hepsini seyredeceğim. Özetle Krek'i de izlemeni tavsiye ederim. Berkun Oya enteresan bir adam.
anneannem'le, çocukluğun soğuk geceleri'ni de oynuyorlarmış entel, hepsini görmek istedim, çünkü metin kuvvetli olunca bambaşka imkanlar yaratıyor sahneye. bu adamlar da her zaman metne derinlemesine batmayı, orda kalmayı seviyorlar. devletle belediyenin en büyük günahları aceleci olmaları galiba. oyun çıkacak tabii, maaş alınacak falan derken metin kuvvetli de olsa tat vermiyor.
selim, "güzel şeyler bu tarafta"yı seyrettim krek'ten. ilginçti, belli ki akıllı cesur adam bu berkun oya ama çok hazzetmedim oyundan. hele bir başörtülü kız tipi vardı, çok nalet ettim. bomba'yı çok övüyorlar lakin. en kısa zamanda ziyaret edeceğim.
Çocukluğun Soğuk Geceleri'ni ben de çok merak ediyorum. cuma gidicem bakalım nasıl olmuşmuş
Yorum Gönder