17 Eylül 2011 Cumartesi

Çünkü genç kızlar hep aşktan konuşur.

Çok iş var. Proje Pazartesi'ye yetişmek zorunda. Kafeye geldim çalışıyorum. (Bizim işin en büyük lüksü bu. Kafede çalışabilirsiniz. Hahay.)

Derken yan masaya üç tane genç kız geliyor. Üniversiteye yeni başlamış falan olmalılar. Tam iki saat muazzam bir heyecanla oğlanlardan ve aşklarından ve hayalkırıklıklarından falan söz ediyorlar. Bidi bidi bidi vir vir vir.

Nasıl da büyük heyecandır bu! Yok hayır ben dinlemiyorum, onlar yüksek sesle konuşuyorlar. Bu coşku başka türlü sesi kaldırmaz zaten. Bir tanesi bir aydır her gece rüyasında erkek arkadaşının kendisini aldattığını gördüğünü, artık yorulduğunu, bittiğini, tükendiğini anlatıyor. Hiç değilse sen uyuyorsun demek istiyorum. Peh.

İki saat orada neden çakılıp kalıyorum peki? Neden başka sessiz bir yere gitmiyorum?

Projem benim, canım.

2 yorum:

ligea dedi ki...

:)) cafeler sana emanet

Mehmet Hayri Zan dedi ki...

tabi tabi, kendilerinin hayatta kalması için tüm maaşı kendilerine bağışlıyorum :)