25 Temmuz 2008 Cuma

Çalışmak kirletir

Bir dostum vardı. Gerçek bir dost. Şimdi görüşmüyoruz.

Üniversite yıllarında bir gece. Benim evin oturma salonunda hep yaptığımız gibi saatlerdir konuşuyorduk. Ortak bir arkadaşımızdan bahsetti ve çalışmak onu kötü biri yapıyor dedi.

Ortak arkadaşımız tembel, yemekten-içmekten, dostlar arasında öylesine beklemekten, denizden-rüzgardan ve tabii ki kedilerden hoşlanan biriydi. Çalışmak doğasında yoktu.

Çalıştığı zaman bambaşka biri oluyordu. Büyük bekleme kabiliyeti ortadan kalkıyor, sessizliğini güzelleyen huzur yerini ketum bir asabiyete bırakıyor, insanları sevmez oluyordu.

Kendimde aynı şeyleri gördüğümü arkadaşıma söylemedim.

Ama doğruydu. Çalışmak için kendimi zorluyor, geceleri uykusuz kalıyor, lanet olası konsantrasyona ulaşmak için dostlara sırt çeviriyor ve tıpkı ortak arkadaşımız gibi kirleniyordum.

(Fakat dünya anlamıyordu, etrafın çalışmaya, didinmeye, hırslanmaya kabiliyetli olmayan çocuklarla dolu olduğunu, bu çocukların faniliğin gerçek bilgisiyle dolu dervişler olduğunu, onların hazcılığında inceliğin ve fedakârlığın en az yıpranmış halinin bulunduğunu anlamıyordu.)

Ortak arkadaşımız kirlenmeye dayanamadı, memleketine, annesinin yanına döndü.

Arkadaşım benden uzaklaştı. Herhalde artık konuşacak ortak bir yönümüz kalmadığını düşünüyordu.

Ben çalışmaya devam ettim. Elimden geleni yaptım. Ruhumun kavi yanları esnedi, pencereleri rüzgarlara açıldı, yalnızlığım kendini dışardakilerin gürültüsüne teslim etti.

Kir pas içinde kaldım.

2 yorum:

Serdar Doğan dedi ki...

Orhan Pamuk'un dediği gibi "Çözüm yoktur, sorunlar değişir." Bu yazma eylemi içinde geçerli. Hele de çağımızda. Dolayısıyla mesele çıkış yolu bulmak değil,geçtiğimiz yollara ekmek kırıntıları bırakmak GALİBA!

Adsız dedi ki...

hayvan gibi çalışmak istemiyorum,
söyledikleri her şeyi yapmaktan bıktım.
"sıkı çalış evlat,gör bak
yarın benimki gibi bir işin olacak"
çok iyi bildiğim bir şey var ki,
hiç kimse bu kadar yoksul olmamalıydı
ya evet diyeceksin,ya da batacaksın,
çünkü dizginler sizin elinizde,söz sizin...

hayvan gibi çalışmak istemiyorum,
söyledikleri her şeyi yapmaktan bıktım.
adam habire konuşuyor;
"sıkı çalış evlat,gör bak
yarın benimki gibi bir işin olacak,
saksıyı çalıştır,gözünü aç" diyor.
"adam ol,iyi düşün"
iyi ama,
ya bu gece ölürsem?