Yazmak ile yaşamak arasında hep söylenen ayrıma, trajik seçime inanıyorum. Neşenin adi bir duygu olduğuna, insanı normalleştirdiğine, gülünce sorgulamayı bitirmeye eğilimli olduğumuza, neticede rahatlığın insanı mal yaptığına inanıyorum.
İnsanın acıdan kaçıp hazza sığındığına da inanıyorum.
Ama yine de hem yazmak hem yaşamak istiyorum.
Hem trajik seçimin sıçtığı bir nokta yok mu? Hem yaşamadan hem yazmadan pekâla oluyor, pekâla dönüyor dünya. (Lakin bunu kimse mesele etmiyor.)
O zaman neden, neden hem yazmak hem yaşamak mümkün olmasın?
Neden güler yüzlü, sevimli, çiçek desenli uzun etekli hop hop kızlar yazmasın?
(Söylediğime kendim de inanmıyorum. İnanmak kelimesinin genişliğine ve kudretine sinir oluyorum.)
Sıçarsın Mehmet Hayri.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
ben de burayı nasıl bu kadar geç fark ettiğime inanamıyorum.
ne güzel bir kız tasviri ama ne yazık, yazıdan uzak hop hop
Yorum Gönder